' Ja, kinderen ( zelfs in de lagere school) hebben een tablet, smartphone nodig. Je kan niet achter blijven' hoorde ik toen ik ongeveer een weekje was bevallen van mijn lieftallige zoon. Als het zo verder gaat, zetten we die dingen nog op onze geboortelijst. Toch zal ik er voor vechten dat mijn lieve zoon die tablet, smartphone zo lang mogelijk niet heeft. Want werkelijk, welke meerwaarde heeft zo'n ding eigenlijk? Zeker als je zo jong bent. Er zullen wel dingen zijn waarvoor ze handig zijn, maar vergeten we dan toch niet waar het echt om draait in het leven?
Een frappant voorbeeld hier is: In Japan krijgt een jongen in een internetcafé een elektrische schok. Behalve zijn broer kijkt hier niemand naar om. Zo verknocht zijn ze allemaal aan hun computer, dat ze zelfs alle menselijke contact uit het oog verliezen. Er kan iemand sterven zonder dat er ook maar één iemand heeft opgekeken. In wat voor een wereld leven we dan eigenlijk? Wat leren wij onze jeugd eigenlijk aan?
Die technologische evolutie maakte de wereld voor veel mensen kleiner, maar maakte ons direct ook meer wereldvreemd. Bart Peeters verwoordt het mooi in zijn liedje 'Pinguin op Antarctica'
'Je kan chatten met een pinguin op Antarctica. Je kan mailen met de maan Zou er dan binnen de elektronica Niets tegen misverstaan bestaan Waarom kunnen wij Waarom kunnen wij Kunnen wij mekaar niet meer verstaan De wereld is een dorp Een dorp met kosten aan Vreemd dat we mekaar niet meer verstaan'
Afspreken met vrienden om dan met zijn allen op de smartphone te spelen, berichtjes naar anderen te sturen en eigenlijk totaal niet weten wat de anderen bezighoudt.
Ik geloof dus niet dat jongeren zo'n dingen nodig hebben en ben ik blij dat mijn ouders ons pas toestemming gaven om een gsm te krijgen wanneer we 16 jaar werden. Natuurlijk waren wij wel blij dat we EINDELIJK die gsm kregen, maar achteraf gezien was het de beste beslissing om daar tot die tijd mee te wachten. Ook werden onze computeruurtjes beperkt en met één computer en drie kinderen moest je leren om je beurt af te wachten. Onze computer stond ook steeds in de living. Je kon je niet afzonderen. Ik geloof niet dat jongeren het ultieme geluk vinden aan hun computer, op hun smartphone.
Ik ben er echter wel van overtuigd dat het soms een handig hulpmiddel kan zijn: tijdstippen/ plaatsen afspreken met vrienden, het contact onderhouden met familie/vrienden die in een ander land wonen,.. We zijn alleen vergeten waarvoor de computer, gsm,.. eigenlijk uitgevonden zijn.
Doorheen de tijd ben ik zelf een beetje uit het oog verloren dat je die computer, gsm,.. best kunt missen. Het gebeurt zelden dat ik mijn gsm niet mee heb als ik de deur uitga. Als ik hem dan al eens vergeten ben, ben ik niet gerust. Stel nu dat iemand voor iets belangrijks belt en ik heb dat gemist? Maar is dat effectief zo belangrijk? Zijn er dingen die écht niet kunnen wachten?
Ook ik zit regelmatig voor mijn computer terwijl ik beter wat meer aandacht zou geven aan mijn metgezel voor het leven en vice versa. Of wat meer van het zonnetje genieten. Een goed begin was toen ik in september en november een paar dagen bij mijn ouders ging logeren en mijn laptop gewoon thuis liet. Zo kon ik meer genieten van het gezelschap van mijn ouders en mijn metgezel voor het leven kon ik wel even bellen met de telefoon van mijn ouders.
Het is echt wel niet zo belangrijk om die status op Facebook te zetten of die foto te delen... Mijn metgezel voor het leven en ik hebben toen ik zwanger was direct de regel gesteld dat we geen foto's van onze zoon op Facebook zouden zetten. Als we die foto's aan bepaalde mensen willen laten zien dan spreken we er wel mee af, want wie weet is onze zoon later helemaal niet blij dat we zoveel foto's van hem op Facebook hebben gezet. Wij kunnen dat niet in zijn plaats beslissen. We kunnen best trots zijn op onze zoon en dat laten zien zonder die foto's op Facebook te zetten en te zien hoeveel 'likes' we er wel voor zouden krijgen.
Het wordt tijd dat ik die computer wat meer uit laat staan, mijn gsm wat meer 'vergeet' als ik naar buiten ga.
Zeker als ik mijn lieftallige zoon wil leren dat er belangrijkere zaken zijn dan die computer, gsm,.. Laat mijn zoontje maar buiten spelen, vriendjes maken, de wereld ontdekken,... Daar leren ze uiteindelijk het meeste van.
Een frappant voorbeeld hier is: In Japan krijgt een jongen in een internetcafé een elektrische schok. Behalve zijn broer kijkt hier niemand naar om. Zo verknocht zijn ze allemaal aan hun computer, dat ze zelfs alle menselijke contact uit het oog verliezen. Er kan iemand sterven zonder dat er ook maar één iemand heeft opgekeken. In wat voor een wereld leven we dan eigenlijk? Wat leren wij onze jeugd eigenlijk aan?
Die technologische evolutie maakte de wereld voor veel mensen kleiner, maar maakte ons direct ook meer wereldvreemd. Bart Peeters verwoordt het mooi in zijn liedje 'Pinguin op Antarctica'
'Je kan chatten met een pinguin op Antarctica. Je kan mailen met de maan Zou er dan binnen de elektronica Niets tegen misverstaan bestaan Waarom kunnen wij Waarom kunnen wij Kunnen wij mekaar niet meer verstaan De wereld is een dorp Een dorp met kosten aan Vreemd dat we mekaar niet meer verstaan'
Afspreken met vrienden om dan met zijn allen op de smartphone te spelen, berichtjes naar anderen te sturen en eigenlijk totaal niet weten wat de anderen bezighoudt.
Ik geloof dus niet dat jongeren zo'n dingen nodig hebben en ben ik blij dat mijn ouders ons pas toestemming gaven om een gsm te krijgen wanneer we 16 jaar werden. Natuurlijk waren wij wel blij dat we EINDELIJK die gsm kregen, maar achteraf gezien was het de beste beslissing om daar tot die tijd mee te wachten. Ook werden onze computeruurtjes beperkt en met één computer en drie kinderen moest je leren om je beurt af te wachten. Onze computer stond ook steeds in de living. Je kon je niet afzonderen. Ik geloof niet dat jongeren het ultieme geluk vinden aan hun computer, op hun smartphone.
Ik ben er echter wel van overtuigd dat het soms een handig hulpmiddel kan zijn: tijdstippen/ plaatsen afspreken met vrienden, het contact onderhouden met familie/vrienden die in een ander land wonen,.. We zijn alleen vergeten waarvoor de computer, gsm,.. eigenlijk uitgevonden zijn.
Doorheen de tijd ben ik zelf een beetje uit het oog verloren dat je die computer, gsm,.. best kunt missen. Het gebeurt zelden dat ik mijn gsm niet mee heb als ik de deur uitga. Als ik hem dan al eens vergeten ben, ben ik niet gerust. Stel nu dat iemand voor iets belangrijks belt en ik heb dat gemist? Maar is dat effectief zo belangrijk? Zijn er dingen die écht niet kunnen wachten?
Ook ik zit regelmatig voor mijn computer terwijl ik beter wat meer aandacht zou geven aan mijn metgezel voor het leven en vice versa. Of wat meer van het zonnetje genieten. Een goed begin was toen ik in september en november een paar dagen bij mijn ouders ging logeren en mijn laptop gewoon thuis liet. Zo kon ik meer genieten van het gezelschap van mijn ouders en mijn metgezel voor het leven kon ik wel even bellen met de telefoon van mijn ouders.
Het is echt wel niet zo belangrijk om die status op Facebook te zetten of die foto te delen... Mijn metgezel voor het leven en ik hebben toen ik zwanger was direct de regel gesteld dat we geen foto's van onze zoon op Facebook zouden zetten. Als we die foto's aan bepaalde mensen willen laten zien dan spreken we er wel mee af, want wie weet is onze zoon later helemaal niet blij dat we zoveel foto's van hem op Facebook hebben gezet. Wij kunnen dat niet in zijn plaats beslissen. We kunnen best trots zijn op onze zoon en dat laten zien zonder die foto's op Facebook te zetten en te zien hoeveel 'likes' we er wel voor zouden krijgen.
Het wordt tijd dat ik die computer wat meer uit laat staan, mijn gsm wat meer 'vergeet' als ik naar buiten ga.
Zeker als ik mijn lieftallige zoon wil leren dat er belangrijkere zaken zijn dan die computer, gsm,.. Laat mijn zoontje maar buiten spelen, vriendjes maken, de wereld ontdekken,... Daar leren ze uiteindelijk het meeste van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten