Teruggekeerde rust in mijn hoofd.

Mijn vorig blogpostje was er één vol frustraties. Er waren wel positieve dingen, maar de frustraties namen de bovenhand en ik vond het toch ook belangrijk om die onder woorden te brengen. We moeten die niet zomaar vergeten of doen alsof ze er niet zijn. Een week verlof heeft de rust toch wat teruggebracht in mijn hoofd en doet mij denken dat het wel een heel negatieve blogpost was. Het deed precies alleen maar denken dat het enkel maar negatief is en dat is het zeker niet.

De negatieve dingen hakten er dieper op in, het was moeilijker om die te vergeten of te plaatsen. Nu wil ik vooral schrijven dat al de positieve dingen ook binnenkomen en ontzettend gewaardeerd worden.

Een paar voorbeelden die ik zelf meemaakte:
- Een klant die niet had stilgestaan wat een risico cash geld met zich meebracht en die met plezier toch met de kaart betaalde.
- Verschillende klanten die ons expliciet bedankten en hun waardering uitdrukten.
- Sommige klanten geven ons zelfs dingen, zo gaf een klant mij een tablet chocolade om te delen met de collega's. (Wat niet nodig is, maar zeker wel een mooi gebaar.)
- Klanten die speciaal aan de kant gaan als we moeten passeren. Afstand houden is echt iets moeilijk. Het is echt een automatisme dat we plots moeten afleren. We merken dit ook onder collega's, soms denken we later van 'oei, nu zijn we zelf ook geen afstand aan het houden.' Het is iets onnatuurlijk.
-...
Het zijn kleine dingen, maar ze maken zo'n wereld van verschil.

Volgende week vlieg ik er weer volop in. Tijd om een evenwicht te zoeken tussen de positieve en negatieve dingen.
Ook al is het niet altijd gemakkelijk en kunnen frustraties de bovenhand krijgen, we nemen die blijken van waardering ook zeker mee en vergeten die zeker niet. Het geeft ons de kracht om er elke dag de staan.
Dus ook zeker een dikke merci aan alle klanten die deze periode voor ons ook zo aangenaam mogelijk willen maken.