Door zelf mama te worden, besef ik des te meer hoeveel chance wij (mijn broer, zus en ik) wel hadden/hebben met onze ouders. Dat waarderen we waarschijnlijk niet altijd genoeg.
Onze papa ging werken en ons mama bleef thuis om voor ons te zorgen. Ze stonden altijd klaar voor ons en we hadden niets te kort. Nochtans is dat allemaal niet zo vanzelfsprekend.
Nu ik zelf voltijds ouderschapsverlof opneem, zie ik in dat hele dagen thuis zijn en voor de kinderen zorgen niet zo gemakkelijk is. Huisvrouw zijn is niet in de luie zetel zitten. Kinderen blijken toch veel aandacht te vragen en zijn precies toch niet altijd de engeltjes die je zou willen dat ze zijn.. Ge kunt ze niet programmeren zoals ge wilt. Ge moogt soms al blij zijn als ge toch één stuk afgewassen krijgt ( gelukkig bestaan er afwasmachines), of toch een paar kleren hebt kunnen strijken, of een klein beetje hebt kunnen stofzuigen,..
Tijd voor jezelf blijkt dan ook zo goed als onbestaande, zelfs rustig naar toilet gaan, is al niet zo vanzelfsprekend. Even naar buiten gaan om een frisse neus te halen of snel een boodschap te doen, is ook niet zo gemakkelijk. Het neemt allemaal veel meer tijd in beslag en sommige dingen zijn gewoon niet mogelijk. Ge kunt uw Peuter/baby moeilijk alleen thuis laten en ze meenemen kost veel meer tijd en dan zijt ge ook niet zo op uw gemak. Tonnen respect voor mijn mama!
Als kinderen ouder worden zal dat waarschijnlijk wel iets beteren en hebt ge wat meer tijd voor het huishouden als de kinderen op school zijn. Zelfs dan hadden wij altijd een heel aanwezige mama. We wisten als onze schooldag gedaan was dat mama ons zou komen halen of dat mama thuis paraat zou staan voor ons. Ook onze papa was een aanwezige papa. Hij ging overdag wel werken, maar we konden allemaal gezellig samen eten en een gezellige avond hebben. Ook deden we regelmatig dingen samen als gezin. Ze boden altijd dat luisterend oor als we ons verhaal kwijt moesten, brachten ons naar onze hobby,.. Onze papa was ook degene die ons verhaaltjes voorlas voor het slapengaan ( wat echt zo'n fijne herinnering is) Hoe onvoorwaardelijk mama en papa er waren en zijn voor ons, is echt heel hartverwarmend. Al zal dat financieel niet altijd even gemakkelijk zijn geweest en niet zo vanzelfsprekend als ik dat zoveel ervaar. Bedankt, lieve ouders.
Zelfs nu staan onze ouders nog elk moment voor ons klaar. Ik kan altijd op mama en papa rekenen en ze zullen direct aan de deur staan, moest het nodig zijn ook al is dat bijna anderhalf uur rijden. Bedankt, lieve ouders.
Ik kan niet voor William en Gwen spreken, maar voor mij was/is dit van onschatbare waarde. Hoe moeilijk dat voor onze ouders soms was, ik heb altijd het gevoel gehad dat ik graag gezien was en dat er altijd iemand voor mij zou klaarstaan. Zo'n belangrijk gevoel dat eigenlijk alle kinderen zouden moeten krijgen. Bedankt, lieve ouders!
Hopelijk kunnen Bart en ik dat ontzettend belangrijke gevoel ook aan Lucas en Lore geven.
Onze papa ging werken en ons mama bleef thuis om voor ons te zorgen. Ze stonden altijd klaar voor ons en we hadden niets te kort. Nochtans is dat allemaal niet zo vanzelfsprekend.
Nu ik zelf voltijds ouderschapsverlof opneem, zie ik in dat hele dagen thuis zijn en voor de kinderen zorgen niet zo gemakkelijk is. Huisvrouw zijn is niet in de luie zetel zitten. Kinderen blijken toch veel aandacht te vragen en zijn precies toch niet altijd de engeltjes die je zou willen dat ze zijn.. Ge kunt ze niet programmeren zoals ge wilt. Ge moogt soms al blij zijn als ge toch één stuk afgewassen krijgt ( gelukkig bestaan er afwasmachines), of toch een paar kleren hebt kunnen strijken, of een klein beetje hebt kunnen stofzuigen,..
Tijd voor jezelf blijkt dan ook zo goed als onbestaande, zelfs rustig naar toilet gaan, is al niet zo vanzelfsprekend. Even naar buiten gaan om een frisse neus te halen of snel een boodschap te doen, is ook niet zo gemakkelijk. Het neemt allemaal veel meer tijd in beslag en sommige dingen zijn gewoon niet mogelijk. Ge kunt uw Peuter/baby moeilijk alleen thuis laten en ze meenemen kost veel meer tijd en dan zijt ge ook niet zo op uw gemak. Tonnen respect voor mijn mama!
Als kinderen ouder worden zal dat waarschijnlijk wel iets beteren en hebt ge wat meer tijd voor het huishouden als de kinderen op school zijn. Zelfs dan hadden wij altijd een heel aanwezige mama. We wisten als onze schooldag gedaan was dat mama ons zou komen halen of dat mama thuis paraat zou staan voor ons. Ook onze papa was een aanwezige papa. Hij ging overdag wel werken, maar we konden allemaal gezellig samen eten en een gezellige avond hebben. Ook deden we regelmatig dingen samen als gezin. Ze boden altijd dat luisterend oor als we ons verhaal kwijt moesten, brachten ons naar onze hobby,.. Onze papa was ook degene die ons verhaaltjes voorlas voor het slapengaan ( wat echt zo'n fijne herinnering is) Hoe onvoorwaardelijk mama en papa er waren en zijn voor ons, is echt heel hartverwarmend. Al zal dat financieel niet altijd even gemakkelijk zijn geweest en niet zo vanzelfsprekend als ik dat zoveel ervaar. Bedankt, lieve ouders.
Zelfs nu staan onze ouders nog elk moment voor ons klaar. Ik kan altijd op mama en papa rekenen en ze zullen direct aan de deur staan, moest het nodig zijn ook al is dat bijna anderhalf uur rijden. Bedankt, lieve ouders.
Ik kan niet voor William en Gwen spreken, maar voor mij was/is dit van onschatbare waarde. Hoe moeilijk dat voor onze ouders soms was, ik heb altijd het gevoel gehad dat ik graag gezien was en dat er altijd iemand voor mij zou klaarstaan. Zo'n belangrijk gevoel dat eigenlijk alle kinderen zouden moeten krijgen. Bedankt, lieve ouders!
Hopelijk kunnen Bart en ik dat ontzettend belangrijke gevoel ook aan Lucas en Lore geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten