Waarom ik vind dat leerkrachten het niet verdienen dat andere mensen over hun uren discussiëren?
Zoals bij elke job weet je pas wat een job effectief inhoudt als je ze zelf beoefend hebt.
Als persoon die zelf in het onderwijs heeft gestaan, weet ik dat leerkracht zijn veel meer inhoudt dan die 20 à 22 uur effectief lesgeven. Je bent leerkracht altijd en overal. Je kan na je lesuren niet zomaar de deur dichttrekken en zeggen: ' nu ga ik mij voor de volle 100% bezighouden met mijn gezin, hobby,...'. Nu ikzelf in de Colruyt werk, kan ik na mijn werkdag de Colruytdeur achter mij dicht trekken en genieten van andere zaken. Ik vind dat echt een luxe en besef des te meer hoe hard je constant met je lessen, leerlingen,... bezig blijft. Altijd dat stemmetje van: ' Zou je die les niet nog eens bekijken', ' Gaan de leerlingen het zo wel begrijpen?', 'Heb ik die toets niet te moeilijk gemaakt?',...
Het is bij leerkrachten dus echt niet zo simpel: Voor ze de volgende dag gaan lesgeven, moeten er opnieuw lessen voorbereid worden. Zelfs al geef je hetzelfde onderwerp kan het zijn dat je toch nog moet voorbereiden, want je merkt sowieso dat sommige dingen niet werken. Of dat in de ene klasgroep iets werkt, maar in de andere totaal niet. Elke klasgroep is verschillend en vragen een andere aanpak.
Naast die voorbereidingen hoor je in je lessen de leerstof te testen en natuurlijk moet je die testen ook verbeteren en nee hoor die tijd zit niet in die 20 uren lesgeven. om nog maar te zwijgen over de vergaderingen, klassenraden ( die na de lesuren soms echt tot 22u duren), toezichturen, leerplannen opstellen...
Dat voorbereiden en verbeteren krijg je echt niet altijd gedaan in de week. Weekends en zelfs delen van de vakanties worden ook besteed aan die voorbereidingen en verbeteringen.
Ook niet te vergeten, is dat het best ook emotioneel zwaar kan zijn. De tijd om al je doelstellingen te bereiken is echt wel beperkt en toch wil je dat al je leerlingen mee zijn en slagen voor je vak en hun jaar. Er is niet altijd tijd om leerlingen die niet direct mee zijn het nog eens op een andere manier uit te leggen.
Klasgroepen zijn ook niet altijd even gemakkelijk of er is al wel eens een leerling die zich niet goed in zijn/haar vel zit. Zo'n dingen neem je altijd mee naar huis. Je moet emotioneel ontzettend sterk zijn.
Toch wil ik hiermee niet zeggen dat leerkrachten niet tevreden zijn over hun job en het blijft hoe dan ook een mooie job. Een job waar je veel voldoening van krijgt. Maar ze verdienen het niet dat er gedacht wordt dat ze niet genoeg zouden werken of dat het een gemakkelijke job is. Dat is het zeker niet.
We beseffen veel te weinig wat voor een belangrijke job ze eigenlijk doen. Ze stomen onze kinderen/ jongeren klaar voor het volwassen leven en steken daar ontzettend veel tijd in. Daarom verdienen ze zeker ons respect.
Wij horen ons dus niet blind te staren op die effectieve lesuren en die vele vakanties (vakanties die niet altijd vakanties zijn). Het is niet aan ons om daarover te oordelen.
Zoals bij elke job weet je pas wat een job effectief inhoudt als je ze zelf beoefend hebt.
Als persoon die zelf in het onderwijs heeft gestaan, weet ik dat leerkracht zijn veel meer inhoudt dan die 20 à 22 uur effectief lesgeven. Je bent leerkracht altijd en overal. Je kan na je lesuren niet zomaar de deur dichttrekken en zeggen: ' nu ga ik mij voor de volle 100% bezighouden met mijn gezin, hobby,...'. Nu ikzelf in de Colruyt werk, kan ik na mijn werkdag de Colruytdeur achter mij dicht trekken en genieten van andere zaken. Ik vind dat echt een luxe en besef des te meer hoe hard je constant met je lessen, leerlingen,... bezig blijft. Altijd dat stemmetje van: ' Zou je die les niet nog eens bekijken', ' Gaan de leerlingen het zo wel begrijpen?', 'Heb ik die toets niet te moeilijk gemaakt?',...
Het is bij leerkrachten dus echt niet zo simpel: Voor ze de volgende dag gaan lesgeven, moeten er opnieuw lessen voorbereid worden. Zelfs al geef je hetzelfde onderwerp kan het zijn dat je toch nog moet voorbereiden, want je merkt sowieso dat sommige dingen niet werken. Of dat in de ene klasgroep iets werkt, maar in de andere totaal niet. Elke klasgroep is verschillend en vragen een andere aanpak.
Naast die voorbereidingen hoor je in je lessen de leerstof te testen en natuurlijk moet je die testen ook verbeteren en nee hoor die tijd zit niet in die 20 uren lesgeven. om nog maar te zwijgen over de vergaderingen, klassenraden ( die na de lesuren soms echt tot 22u duren), toezichturen, leerplannen opstellen...
Dat voorbereiden en verbeteren krijg je echt niet altijd gedaan in de week. Weekends en zelfs delen van de vakanties worden ook besteed aan die voorbereidingen en verbeteringen.
Ook niet te vergeten, is dat het best ook emotioneel zwaar kan zijn. De tijd om al je doelstellingen te bereiken is echt wel beperkt en toch wil je dat al je leerlingen mee zijn en slagen voor je vak en hun jaar. Er is niet altijd tijd om leerlingen die niet direct mee zijn het nog eens op een andere manier uit te leggen.
Klasgroepen zijn ook niet altijd even gemakkelijk of er is al wel eens een leerling die zich niet goed in zijn/haar vel zit. Zo'n dingen neem je altijd mee naar huis. Je moet emotioneel ontzettend sterk zijn.
Toch wil ik hiermee niet zeggen dat leerkrachten niet tevreden zijn over hun job en het blijft hoe dan ook een mooie job. Een job waar je veel voldoening van krijgt. Maar ze verdienen het niet dat er gedacht wordt dat ze niet genoeg zouden werken of dat het een gemakkelijke job is. Dat is het zeker niet.
We beseffen veel te weinig wat voor een belangrijke job ze eigenlijk doen. Ze stomen onze kinderen/ jongeren klaar voor het volwassen leven en steken daar ontzettend veel tijd in. Daarom verdienen ze zeker ons respect.
Wij horen ons dus niet blind te staren op die effectieve lesuren en die vele vakanties (vakanties die niet altijd vakanties zijn). Het is niet aan ons om daarover te oordelen.
Een zeer belangrijke job voor de samenleving, zeer onderschat door de omgeving. Dus akkoord met je Sara!
BeantwoordenVerwijderen