Ik was aan het terugdenken aan mijn wensen voor 2020 en over het algemeen kan ik zeggen dat we daar toch heel veel van bereikt hebben.
Eén onderdeel van mijn wensen was dat Lucas vooruitgang zou blijven boeken. Dit is zeker ook uitgekomen, maar ik wenste ook dat 2020 het jaar zou worden dat Lucas zou beginnen babbelen. Als we terugkijken op 2020 zien we dat Lucas vooral op motorisch vlak enorm geëvolueerd is. Wat zijn we daar zo trots over. Wat een sterk ventje is hij toch! Een echt doorzettertje.
Qua taal zien we die evolutie niet echt (buiten af en toe eens een woordje dat niet systematisch terugkomt). Ik merk dat wij en anderen een beetje ongeduldig worden. Ik voel dat sommigen ook het geloof verliezen dat hij ooit zal beginnen babbelen en dat doet echt zoveel pijn om verschillende redenen. Schrik dat degene die er niet meer in geloven gelijk gaan krijgen.
Het meeste van al zit ik in met wat dat zou betekenen voor Lucas. Je merkt pas echt hoe belangrijk communicatie is als het niet gaat. Lore praat nu echt goed en wij hebben al korte gesprekjes en dan zie je gewoon hoe neerslachtig Lucas zich voelt. Het doet zo'n pijn dat we die gesprekjes niet met hem kunnen hebben en dat het zo op zijn gemoed werkt. Mijn moederhart breekt echt in duizend stukjes. Het is zo ontzettend moeilijk voor hem om contact te leggen met anderen.
Iemand zei me ooit dat je niet altijd alles kunt krijgen dat je wilt, maar het is zo verdomd hard als het dingen zijn die je voor je kinderen wenst.
Ik kan alleen maar wensen dat 2021 toch het jaar wordt waarin Lucas begint te babbelen en hij ook die gesprekjes kan hebben die hij nu moet missen. Ik wens dat hij zich goed voelt in zijn vel en zich thuis voelt in de omgevingen waar hij in zit.
