De niet meer zo verdwaalde leerkracht.

Een dikke acht jaar geleden kwam ik in Ieper wonen. Na even te solliciteren in het onderwijs, vond ik niet direct werk in het onderwijs. Verhuizen, nieuwe mensen leren kennen, zorgden ervoor dat ik toch op één vlak stabiliteit wou. Ik wou zeker zijn van een inkomen. Zo begon ik te solliciteren in andere domeinen dan het onderwijs. Colruyt was één van de plaatsen waar ik solliciteerde. Ik kon al snel testen gaan doen en werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Dit verliep allemaal voorspoedig en al snel kon ik beginnen werken in de Colruyt van Ieper. 

Acht jaar later waag ik mij toch aan de sprong terug naar het onderwijs. Ik heb de klik gemaakt, de tijd is rijp om de zekerheid op te geven voor wat meer onzekerheid. Tot het einde van dit schooljaar heb ik werkzekerheid, daarna is het allemaal nog heel onzeker. Toch moet ik de stap nu zetten. 

Het is met pijn in het hart dat ik binnen een dikke maand de Colruytdeur achter mij toetrek. 

Veel langer dan ik zelf verwacht had, ben ik blijven plakken in de Colruyt. Ik schreef het zo'n vijf jaar geleden al dat ik zoveel arbeidsvreugde haalde uit het werk daar en nog steeds. Ik doe het nog steeds met passie en dat ga ik de komende maand zeker blijven doen. 

Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik de kans heb gekregen om bij Colruyt aan de slag te gaan. 

Ik heb er zoveel bijgeleerd, over anderen en over mijzelf. Mijn eerste gerant zei: ' Gaat dat niet raar zijn om in een team te werken?' Ik vond dat een rare vraag en vond het maar vanzelfsprekend dat dat als vanzelf ging gaan. Dat was toch wel verkeerd gedacht van mij. Amai, ik heb dat echt moeten leren. Ik ben op muren gebotst, maar uiteindelijk ben ik er alleen maar wijzer van geworden. 

Ik ben veel meer met mijn sterke en zwakke punten geconfronteerd geweest dan ik ooit had gedacht. Werken in de Colruyt kon geen grotere leerschool zijn.

Ik ga zoveel sterker terug in het onderwijs dan dat ik de deur zoveel jaren geleden heb dichtgetrokken. 

 

 Amaai, ik ga het missen: het werk, de collega's. Een dikke, dikke merci om er zo'n prachtige acht jaar van te maken.

De juiste keuze?

When nothing is sure, everything is possible. - Margaret Drabble. Deze quote zag ik passeren en vond ik zo toepasselijk. 

Sinds vorige week donderdag zitten er weer heel wat twijfels in ons hoofd. We hadden toen een evaluatiegesprek in De Klinker over Lucas. Hij maakt hele kleine vorderingen. Er werd uitgesproken dat ze Lucas niet naar een derde kleuterklas zien overstappen. Zowel Bart als ik kunnen ons daar zeker in vinden.Er werden verschillende mogelijkheden op tafel gelegd. Ze vinden het zelf moeilijk om te bepalen wat de 'juiste' keuze zou zijn. Niemand weet waar Lucas uiteindelijk gaat eindigen en welke vorderingen hij nog kan/gaat maken. Er werd gesproken over tweede kleuterklas overdoen, maar ook over buitengewoon onderwijs. Bij buitengewoon onderwijs werd er over de school hier in Ieper gesproken, maar ook over Spermalie in Brugge waar ze echt gespecialiseerd zijn in spraakproblematiek. Brugge is natuurlijk ver. Ze spraken wel over mogelijkheid om op internaat te gaan, maar mijn hart breekt alleen al om daar nog maar over na te denken. Lucas is nog zo jong en we willen hem gewoon dicht bij ons.

Het evaluatiegesprek bij De Klinker zette ons aan om ook eens op school te horen hoe zij het zien. Net als in De Klinker denken ze dat een derde kleuterklas boven Lucas zijn mogelijkheden ligt. Zijn persoonlijke begeleidster ziet Lucas wel nog in het gewoon onderwijs zitten. Ook de juf is van dat idee, maar zou Lucas dan ook zijn jaar laten overdoen. Hij steekt nog altijd veel op van de ' gewone' kinderen.

Donderdag zitten we met iedereen samen. Ook het CLB en gaan we bekijken wat alle opties zijn. Daarna zal het aan Bart en mij zijn om te kijken wat alle opties juist inhouden en wat de mogelijkheden ervan zijn. Gelukkig hebben we een fantastisch netwerk die ons ondersteunen bij onze keuze te maken. Het is ook goed dat we niet over één nacht ijs moeten gaan om die keuze te maken. We kunnen alle mogelijkheden goed onderzoeken. De keuze is ook niet zo gemakkelijk te maken omdat Lucas niet altijd laat zien wat hij allemaal kan. Als er gevraagd wordt om op een bepaald moment iets te doen, wilt hij het niet doen. Op andere momenten kijken veel mensen op dat hij doet wat er voordien gevraagd werd. 

The right choice is hardly ever the easy choice. -  Rick Riordan

Als wensen niet uitkomen.

Ik was aan het terugdenken aan mijn wensen voor 2020 en over het algemeen kan ik zeggen dat we daar toch heel veel van bereikt hebben. 

Eén onderdeel van mijn wensen was dat Lucas vooruitgang zou blijven boeken. Dit is zeker ook uitgekomen, maar ik wenste ook dat 2020 het jaar zou worden dat Lucas zou beginnen babbelen. Als we terugkijken op 2020 zien we dat Lucas vooral op motorisch vlak enorm geëvolueerd is. Wat zijn we daar zo trots over. Wat een sterk ventje is hij toch! Een echt doorzettertje. 

Qua taal zien we die evolutie niet echt (buiten af en toe eens een woordje dat niet systematisch terugkomt). Ik merk dat wij en anderen een beetje ongeduldig worden. Ik voel dat sommigen ook het geloof verliezen dat hij ooit zal beginnen babbelen en dat doet echt zoveel pijn om verschillende redenen. Schrik dat degene die er niet meer in geloven gelijk gaan krijgen. 

Het meeste van al zit ik in met wat dat zou betekenen voor Lucas. Je merkt pas echt hoe belangrijk communicatie is als het niet gaat. Lore praat nu echt goed en wij hebben al korte gesprekjes en dan zie je gewoon hoe neerslachtig Lucas zich voelt. Het doet zo'n pijn dat we die gesprekjes niet met hem kunnen hebben en dat het zo op zijn gemoed werkt. Mijn moederhart breekt echt in duizend stukjes. Het is zo ontzettend moeilijk voor hem om contact te leggen met anderen. 

Iemand zei me ooit dat je niet altijd alles kunt krijgen dat je wilt, maar het is zo verdomd hard als het dingen zijn die je voor je kinderen wenst. 

Ik kan alleen maar wensen dat 2021 toch het jaar wordt waarin Lucas begint te babbelen en hij ook die gesprekjes kan hebben die hij nu moet missen. Ik wens dat hij zich goed voelt in zijn vel en zich thuis voelt in de omgevingen waar hij in zit.